Ένα παραμύθι για ενήλικες. Η ιστορία τοποθετείται σε μια φανταστική χώρα σε μια φανταστική ήπειρο που θα μπορούσε να υπάρχει στον πλανήτη μας, αλλά στην πράξη αποτελεί επινόηση της γόνιμης φαντασίας του συγγραφέα. Το βιβλίο το αγάπησα γιατί είναι τρυφερό, λυρικό, καθόλου μελό, και γεμάτο αγάπη. Αγάπη για τον άνθρωπο και το όνειρό του για έναν καλύτερο κόσμο ή, έστω, για μια καλύτερη ζωή!
Μιλάει ακόμη για την ερωτική αφύπνιση των δυο ηρώων, αλλά σε δεύτερο επίπεδο καταδεικνύει την υπεροχή του κόσμου των ονείρων έναντι της πεζής πραγματικότητας.
Ένα αριστούργημα του Ρωσικού Μοντερνισμού που παρολίγο να εξαφανιστεί, όταν επικράτησε σαρωτικά ο Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός.
Αληθινά υπέροχο!
Γραμμένα σε ιδιαίτερα αισθαντική γλώσσα, τα Πορφυρά πανιά (1923) θεωρήθηκαν δείγμα ενός ιδιότυπου αισθητισμού, όταν, λίγα χρόνια μετά τη Ρωσική Επανάσταση, σιγούσαν ο ένας μετά τον άλλον οι Ρώσοι μοντερνιστές, για να παραχωρήσουν τη θέση τους σε αμφιβόλου ταλέντου «προλετάριους» συγγραφείς. Το κλίμα ωστόσο άλλαξε άρδην από τα τέλη της δεκαετίας του ’50, οπότε εγκαινιάζεται μία περίοδος ενθουσιώδους υποδοχής του έργου του Γκρίν, που διαρκεί μέχρι σήμερα, καθιστώντας τα Πορφυρά πανιά μιαν από τις πιο δημοφιλείς νουβέλες της ρωσικής λογοτεχνίας.
(από το οπισθόφυλλο)
Οι ήρωες στα Πορφυρά πανιά μοιάζει να «ξυπνούν» από την παραπλανητική, όσον αφορά την αληθινή υπόσταση της ζωής, πεζή πραγματικότητα, περνώντας έτσι στη σωστή πλευρά – στο όνειρο. Επιτυγχάνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τη διείσδυση σε ένα άλλο επίπεδο, όπου όλα αποκωδικοποιούνται εκ νέου και παίρνουν «ένα διαφορετικό, καινούργιο νόημα».
(από το επίμετρο της έκδοσης)
