Χρόνια είχα να περάσω τέτοια βραδιά. Μην το πάρεις στραβά, συχνά περνάω ωραία στην Πρέβεζα. Απλά, στο Oasis Cafe, χθες Σάββατο 26 τρέχοντος μηνός, όσοι τυχεροί βρεθήκαμε, πήραμε μέρος σ’ ένα αληθινό ροκ’ν’ρολ πάρτι. Όλντ σκουλ, θα πουν κάποια πιτσιρίκια (δηλαδή, της παλιάς σχολής). Εγώ, απλά θα πω ότι ήταν ένα ροκ πάρτι, σαν εκείνα που έφηβος – πάνε πολλά πολλά χρόνια από τότε – λαχταρούσα πως και τι να βρεθώ.
Συνάντησα όμορφους ανθρώπους και χαμογελαστούς. Ήπιαμε και μιλήσαμε όμορφα, με ζωντάνια, ενώ οι δύο υπεύθυνοι για τις μουσικές επιλογές – εναλλάξ ο Νίκος με τον Λεωνίδα – μας ταξίδεψαν σε όλες τις εποχές του ροκ’ν’ρολ με μεγάλα κέφια και – το σημαντικότερο – δίχως καμιά επιτήδευση. Τίποτα το δήθεν δεν υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Ο Ρόρι Γκάλαχερ, οι Στόουνς, οι Ντορς, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Τζορτζ Θόροουγκουντ, οι Στράνγκλερς και πολλοί άλλοι με ξαναγύρισαν για λίγες ώρες στα δέκα επτά μου χρόνια.
Είναι πολύτιμο να ξανανιώνεις, Και γι’ αυτό οφείλω προσωπικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σωτήρη και τον Νίκο για την καταπληκτική βραδιά που δείχνει την ποιότητα, το γούστο και το μεράκι με τα οποία έφτιαξαν έναν ζεστό και φιλόξενο χώρο κοντά στην παλιά Όαση, στο Oasis Cafe.
Κώστας Μαζιώτης
