αναδημοσίευση της συνέντευξης που πρωτοδημοσιεύτηκε στο “ΦΩΣ”
Μιλάει στο «ΦΩΣ» ο επί σειρά ετών αρχηγός του «Άγιαξ» που φόρεσε 14 χρόνια την κυανόλευκη φανέλα
Ο Νίκος Λάππας, είναι ένας θρύλος για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Μπορεί να είναι χαμηλών τόνων και να μη βγαίνει μπροστά, αλλά η Ιστορία τον κατατάσσει στους μεγαλύτερους παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα του «Άγιαξ της Ηπείρου». Είναι τρίτος σε συμμετοχές, σε αγώνες πρωταθλημάτων, μετά τους Εδουάρδο Κοντογιωργάκη και Αλφρέδο Γκλασμάνη. Αγωνίστηκε στον ΠΑΣ 14 γεμάτα χρόνια, αρχηγός σε ένα μεγάλο διάστημα, χωρίς να πάει σε καμία άλλη ομάδα, παρά τις προτάσεις που υπήρχαν. «Μα και ο ΠΑΣ ήταν μεγάλη ομάδα, γιατί να πάω αλλού;» λέει χαρακτηριστικά.
Ο Νίκος Λάππας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φιλιππιάδα, όπου ο ΠΑΣ τον απέκτησε από τον τοπικό Εθνικό, μαζί με τον αείμνηστο Γιώργο Κώνστα. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής και υπόδειγμα επαγγελματία. Γνώρισε τον ΠΑΣ σε εποχές δόξας αλλά και στα λεγόμενα πέτρινα χρόνια. Το γεγονός ότι είχε πρωταγωνιστικό ρόλο 14 χρόνια στον «Άγιαξ της Ηπείρου» δείχνει και την προσωπικότητά του. Ξεχώρισε στη ζώνη του κέντρου ως αμυντικό χαφ. Για ένα διάστημα, στα νεότερα χρόνια, αγωνίστηκε στον ΠΑΣ και ο γιος του, Γιώργος Λάππας.
Ο Νίκος Λάππας ζει με την οικογένειά του στη Φιλιππιάδα, όπου βρεθήκαμε για τη συνέντευξη. Είναι καθηγητής σε Λύκειο της περιοχής. Για αρκετά χρόνια υπήρξε και προπονητής σε ομάδες της Ηπείρου.
Πόσα χρόνια αγωνίστηκες στον ΠΑΣ Γιάννινα;
Αγωνίστηκα από το 1979 μέχρι το 1994 συνεχώς και χωρίς διακοπή. Το λέω με καμάρι ότι αγωνίστηκα μόνο στον ΠΑΣ και πουθενά αλλού.
Τόσο μεγάλη διαδρομή δεν θυμόμαστε για άλλον παίκτη. Είδες τον ΠΑΣ και στις μεγάλες εποχές και στις άσχημες.
Είναι αλήθεια ότι πρόλαβα τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’70 και την ομάδα μετά το μπαράζ του 1984 με τον Πανιώνιο που σήμανε το τέλος της μεγάλης εποχής και το ξημέρωμα μιας άλλης. Είδαν πολλά τα μάτια μου, έχω πολλά να θυμηθώ.
Από τον Εθνικό Φιλιππιάδας πήγες στον ΠΑΣ;
Είμαι γέννημα θρέμμα Φιλιππιαδιώτης. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από τον τοπικό Εθνικό. Και το 1979 που ήταν πρόεδρος ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος και γενικός αρχηγός ο Μήτσος Τσάντας έγινε η μεταγραφή στον ΠΑΣ με υπόδειξη του Γιώργου Σιόντη. Τον πρώτο χρόνο ήμουν ερασιτέχνης και το καλοκαίρι του 1980 έγινα επαγγελματίας.
Θέλεις να μας πεις την ιστορία της μεταγραφής;
Πήγαμε μαζί, εγώ και ο Γιώργος Κώνστας, από τον Εθνικό στον ΠΑΣ Γιάννινα. Νομίζω ότι έδωσαν ένα ποσό 200.000 δραχμών για να μας δώσει ο Εθνικός. Μας είχε δει ο κύριος Σιόντης και αυτός μας πρότεινε στον ΠΑΣ. Πιστεύω ότι με την πορεία που είχαμε εγώ και ο Κώνστας τους δικαιώσαμε. Παλαιότερα μας είχε δει και ο Θανάσης Δρούγιας που ήταν ομοσπονδιακός προπονητής στο κλιμάκιο Ηπείρου, μας κάλεσε για προπόνηση, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον από τον ΠΑΣ.
Πως ένιωσες μπαίνοντας στα αποδυτήρια του μεγάλου τότε ΠΑΣ;
Τότε ο ΠΑΣ είχε προπονητή τον Γιάτσεκ Γκμοχ και είχε μεγάλους παίκτες. Πρόλαβα και τους Αργεντινούς Κοντογιωργάκη, Μοντέζ, Γκλασμάνη. Πηγαίνοντας από τη Φιλιππιάδα στον μεγάλο ΠΑΣ, νιώθεις πάνω απ’ όλα δέος. Έγινα συμπαίκτης με τεράστιους ποδοσφαιριστές που διάβαζα στις εφημερίδες και άκουγα στο ραδιόφωνο. Ο Γκμοχ μας αξιολόγησε και πρότεινε να γίνουμε επαγγελματίες. Ήταν εποχή που επιτρεπόταν η κάθε ομάδα να έχει δύο ξένους παίκτες. Όλοι οι άλλοι ήταν Έλληνες.
Λένε ότι τότε τα αποδυτήρια του ΠΑΣ ήταν…Βατικανό. Οι νέοι κάθονταν προσοχή μπροστά στους παλιούς.
Οι παλιοί παίκτες μας βοήθησαν, μας έδιναν συμβουλές και, αν κάναμε κανένα λάθος, μας έδιναν θάρρος. Όμως υπήρχε σεβασμός από την πλευρά μας προς τους μεγαλύτερους. Είναι δυνατόν να έλεγε κάτι ο Μοντέζ και να μην το έκανες; Δεν βγάζαμε κουβέντα στα αποδυτήρια. Ακούγαμε, μαθαίναμε, κάναμε κτήμα τις συμβουλές τους. Δεν μας το επέβαλλαν, αλλά έτσι νιώθαμε. Και όταν πέρασαν τα χρόνια, βοηθούσαμε και εμείς τους νεότερους.
Ήταν εύκολη αυτή η προσαρμογή;
Η δική μου γενιά στάθηκε τυχερή, γιατί ήμασταν πολλά παιδιά από την Ήπειρο, είχαμε βοήθειες από τους παλαιότερους και μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε στον ΠΑΣ. Και σήμερα υπάρχουν ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να παίξουν από τη στιγμή που στην ενδεκάδα υπάρχουν οκτώ και εννέα ξένοι παίκτες. Ανέκαθεν ο ΠΑΣ είχε καλά αποδυτήρια, ανεξαρτήτως ποιος ήταν πρόεδρος ή προπονητής. Ήταν σημαντικό που έπαιζαν στην ομάδα πολλοί παίκτες από την Ήπειρο. Έρχονταν φίλοι μας στις προπονήσεις, μας έκαναν κριτική μετά τα παιχνίδια, είχαμε διαπροσωπικές σχέσεις με τον κόσμο.
Και στη διετία 1985-87 υπήρχαν στην ομάδα πολλοί παίκτες από την Ήπειρο. Ήταν καλός προπονητής ο Πρόκοπ;
Καίτοι Γερμανός στην καταγωγή, ο Πρόκοπ ήταν πιο ανθρώπινος, δεν ήταν απρόσιτος. Ήξερε πολύ καλά την ψυχολογία των παικτών. Δεν ήθελε τα φανταχτερά ονόματα, αλλά έδινε πολλές ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Αν έβγαζες στις προπονήσεις αυτά που ήθελε, την Κυριακή θα σε είχε στην ενδεκάδα, όποιο και αν ήταν το όνομά σου. Δεν έδινε σημασία σε ονόματα. Γι’ αυτό τότε το 80% των παικτών ήταν από την Ήπειρο.
Η δεκαετία του ’80 ήταν λίγο δύσκολη, γιατί είχαν αποχωρήσει όλοι οι σπουδαίοι παίκτες της δεκαετίας του ’70.
Εμείς κάναμε το παν για να έχουμε την ομάδα σε ένα καλό επίπεδο, αλλά ο κόσμος δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Μετά το 1982, καθώς είχαν φύγει και οι τελευταίοι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές, επειδή ήταν κοντινές οι χρονικές περίοδοι, συνεχώς οι φίλαθλοι έκανε τις συγκρίσεις της τότε ομάδας με την ομάδα της δεκαετίας του ’70. Αυτό προκαλούσε άγχος και πίεση.
Μετά έζησες και τα δύσκολα χρόνια της Β’ Εθνικής
Μετά το 1982 άρχισε να φεύγει η λάμψη της μεγάλης ομάδας. Το μπαράζ του 1984 με τον Πανιώνιο ήταν το τέλος εποχής. Στη δεκαετία του ’80 ήταν άλλα δεδομένα. Αλλά και πάλι, μέχρι το 1987, είχαμε την ομάδα σε αξιοπρεπή επίπεδα. Μετά τον υποβιβασμό του 1987 στη Β’ Εθνική άρχισαν τα δύσκολα χρόνια. Υπήρχαν πολλά προβλήματα, οικονομικά, διοικητικά και η ομάδα είχε απαξιωθεί στις μικρές κατηγορίες. Υπήρξαν κάποιες καλές αναλαμπές όπως το 1990-91 που παίξαμε στην Α’ Εθνική και τη σεζόν 1993-94 που είχαμε ομαδάρα, με Μουφ, Μιλόγεβιτς, Μπελά, Τζούμπα, Μπονόβα, Κακανούλια, αλλά λόγω άλλων παραγόντων δεν βγήκαμε στην Α’ Εθνική.
Μετά από σένα και τον Κώνστα, μεταγράφηκε στον ΠΑΣ από τον Εθνικό Φιλιππιάδας και ο Ηλίας Ρίζος. Ήταν σημαντικό για τη Φιλιππιάδα να έχει τρεις παίκτες στην Α’ Εθνική με τη φανέλα του ΠΑΣ.
Ναι, ο Ηλίας Ρίζος ήρθε μετά, όταν είχαμε πέσει στη Β’ Εθνική, μετά το μπαράζ με τον Πανιώνιο στη Λάρισα, αλλά βγήκαμε πάλι στην Α’ Εθνική με προπονητή τον Χρήστο Αρχοντίδη. Σε πολλά παιχνίδια παίξαμε στην ενδεκάδα και οι τρεις από τη Φιλιππιάδα.
«Ποδοσφαιρομάνα» η Φιλιππιάδα;
Παίξαμε στον ΠΑΣ εγώ, ο Κώνστας, ο Ρίζος, ο γιος μου, Γιώργος Λάππας. Σε άλλες ομάδες έπαιξαν ο Σωτήρης Μπαλάφας, ο Κώστας και ο Δημήτρης Μπαλάφας, ο Νίκος Παλιάτσος που έπαιξε στην καλή ομάδα της Αναγέννησης Άρτας.
Ο Εθνικός έχει πολλά χρόνια στα τοπικά πρωταθλήματα.
Όλες γενικά οι ομάδες της περιφέρειας έχουν και δύσκολα χρόνια. Κάποια στιγμή πιστεύω ότι και ο Εθνικός θα βρει τον δρόμο του. Η Ήπειρος είναι φτωχή περιοχή, δεν υπάρχουν επιχειρηματίες για να βάλουν χρήματα στις ομάδες. Ο Θεσπρωτός άντεξε τρία χρόνια στη Β’ Εθνική και έπεσε, ο ΠΑΣ Πρέβεζα δεν κατέβηκε φέτος να αγωνιστεί, η Αναγέννηση Άρτας δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε.
Πως ένιωσες που αρκετά χρόνια μετά αγωνίστηκε και ο γιος σου στον ΠΑΣ;
Ένας πατέρας πάντα νιώθει περήφανος όταν το παιδί του, έστω και για λίγο, φορά την ίδια φανέλα με το ίδιο σήμα με αυτόν.
Ο γιος σου, ο Γιώργος Λάππας, είχε την πίεση της σύγκρισης με σένα; Συμβαίνει με όλα τα παιδιά που οι πατεράδες τους έκαναν μεγάλη καριέρα.
Εγώ δεν τον πίεσα καθόλου, τον άφησαν να πάρει πρωτοβουλίες και να καθορίσει το μέλλον και την καριέρα του όπως νόμιζε αυτός καλύτερα. Όταν με ρωτούσε, του έλεγα τη γνώμη μου, αλλά ποτέ δεν του επιβλήθηκα σε κάτι. Στάθηκε άτυχος, γιατί είχε έναν σοβαρό τραυματισμό.
Με τα δικά μας στατιστικά στοιχεία είσαι τρίτος σε συμμετοχές στον ΠΑΣ Γιάννινα μετά τον Κοντογιωργάκη και τον Γκλασμάνη και οι διαφορές είναι μικρές.
Το ξέρω, τα στοιχεία λένε την αλήθεια. Έμεινα 14 χρόνια στον ΠΑΣ, ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Σημείωσε ότι συνεργάστηκα με 7 προέδρους επί καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκα στις εθνικές Ελπίδων και Νέων.
Ξέρουμε ότι είχες μεταγραφικές προτάσεις.
Ο Γκμοχ, το 1985, όταν ήταν στον Παναθηναϊκό, με πρότεινε για μεταγραφή. Το είχε αναφέρει και στον Βαρδινογιάννη. Επίσης με ζήτησε και ο ΠΑΟΚ επί προεδρίας του Χάρη Σαββίδη. Όμως εγώ ήμουν ένα παιδί χαμηλών τόνων, μου άρεσαν τα Γιάννινα, δέθηκα πολύ με την ομάδα και δεν είχα κανέναν λόγο να φύγω. Ύστερα διορίστηκα και ως γυμναστής σε σχολείο των Ιωαννίνων, γνώρισα και τη γυναίκα μου που ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδας στο έπταθλο, στον ΑΓΣΙ, η Στεφανία Σιώζιου, και έμεινα στα Γιάννινα.
Δεν το μετάνιωσες, δεν ήθελες να παίξεις και σε μεγαλύτερη ομάδα;
Μα και ο ΠΑΣ Γιάννινα ήταν και είναι μεγάλη ομάδα. Όχι, δεν μετάνιωσα. Ένιωθα γεμάτος και στα Γιάννινα. Έχω 309 συμμετοχές μόνο σε αγώνες πρωταθλημάτων, βάλε και άλλα πενήντα παιχνίδια Κυπέλλου. Ήμουν για πολλά χρόνια αρχηγός. Είμαι ολιγαρκής γενικά στη ζωή μου και μου αρέσει να περνώ ήσυχα. Αυτά που έζησα 14 χρόνια με τον κόσμο του ΠΑΣ μου αρκούν ως αναμνήσεις για όλη μου τη ζωή.
Ποιοι προπονητές σε βοήθησαν περισσότερο, ή από όλους πήρες κάτι;
Ποδοσφαιρικός μου μέντορας ήταν ο Γιώργος Σιόντης. Ακόμα και όταν είχα καθιερωθεί στην ομάδα του ΠΑΣ, είχα γίνει αρχηγός, με έδινε συμβουλές. Με αγαπούσε και με θεωρούσε στο ποδόσφαιρο δικό του παιδί. Ήταν για μένα δάσκαλος στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή. Όσο για τους προπονητές, απ’ όλους πήρα και κάτι. Ο Χρήστος Αρχοντίδης με καθιέρωσε στη θέση του αμυντικού χαφ, γιατί έπαιζα σε διάφορες θέσεις. Και ο Πρόκοπ μας βοήθησε. Πάντοτε έρχονταν καλοί προπονητές στον ΠΑΣ.
Με τον Γκμοχ πως τα πήγαινες; Λένε ότι ήταν σκληρός και αυστηρός.
Ήταν μεν αυστηρός, αλλά αν του έκανες αυτά που ήθελε, σε αντιμετώπιζε το ίδιο είτε ήσουν νέος είτε παλιός ποδοσφαιριστής. Δεν έκανε χατίρια. Θυμάμαι, όταν υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 1980, με κάλεσε στο γραφείο και μου είπε “μη φοβάσαι τίποτα, σε πιστεύω, δεν θα επιτρέψω να σε πειράξει κανένας”. Αργότερα, όταν έγινα και εγώ προπονητής, αντιλήφθηκα καλύτερα κάποια πολύ σημαντικά πράγματα που μας έκανε ο Γκμοχ εκείνη την εποχή στον ΠΑΣ.
Ποια παιχνίδια θυμάσαι περισσότερο;
Κάθε παιχνίδι είναι και μια ανάμνηση. Θα σου πω μερικά από διάφορες περιόδους. Επί Γκμοχ περιμέναμε τον ΠΑΟΚ στα Γιάννινα. Επειδή έβρεχε συνεχώς στα Γιάννινα, ο Γκμοχ μας έκανε προπόνηση σε ένα χωράφι στη Μπάφρα, με τη λογική ότι έτσι θα ήταν και το γήπεδο την Κυριακή. Στο πρώτο ημίχρονο χάναμε 1-0 από γκολ του Κούδα. Το γήπεδο είχε σκαφτεί, ήταν χωράφι. Μας λέει ο Γκμοχ στην ανάπαυλα του ημιχρόνου «μη φοβάστε, παίξτε δυνατά, με αυτό το γήπεδο θα τους κερδίσουμε». Τελικά κάναμε την ανατροπή και κερδίσαμε 2-1!
Με τόσο χιόνι, πως παίξατε με τον Ολυμπιακό το 1986;
Δεν ξέρω και εγώ πως τελείωσε εκείνο το ματς. Ήταν όλα κάτασπρα, δεν βλέπαμε ούτε γραμμές ούτε τη μπάλα. Κερδίσαμε με σκορ 3-1. Ήμουν αρχηγός. Επίσης μεγάλο ματς κάναμε το 1990 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Κερδίσαμε 1-0 την ΑΕΚ. Στο τέλος οι φίλαθλοι της ΑΕΚ περικύκλωσαν τα αποδυτήρια, τα είχαν με τους δικούς τους παίκτες. Εμάς δεν μας πείραξαν, μας έδωσαν συγχαρητήρια. Μόνο τον Μπάγεβιτς χειροκρότησαν.
Γιατί δεν έπαιξες στο μπαράζ του 1984 με τον Πανιώνιο στη Λάρισα;
Ήμουν φαντάρος στο Λιτόχωρο και τότε υπηρετούσαμε κανονικά, όχι όπως τώρα. Ήμουν με την αποστολή όλες τις ημέρες που μέναμε σε ξενοδοχείο στον Πλαταμώνα και στον αγώνα ήμουν στον πάγκο, δεν αγωνίστηκα.
Τι λες για εκείνο το παιχνίδι, πολλά ακούστηκαν…
Αποδείχθηκε τίποτα; Όχι. Δεν μπορούμε να συζητούμε τι λέει ή τι φαντάζεται ο καθένας.
Πιο δύσκολος αντίπαλος ποιος ήταν;
Με τον Γιώργο Καραΐσκο του Ηρακλή είχαμε πολλές κόντρες και σκληρές μονομαχίες. Ήταν πολύ σκληροτράχηλος, αλλά και εγώ έπαιζα δυνατά. Κάθε φορά που ξεκινούσε το ματς μου έλεγε «πρόσεξε, Λάππα, θα σκοτωθούμε…».
Αφού ανέφερες τον Ηρακλή, ο Χατζηπαναγής πως ήταν ως αντίπαλος;
Δεν έτυχε εγώ να τον μαρκάρω γιατί ήμουν αμυντικό χαφ, αλλά μιλάμε για τεράστιο ποδοσφαιριστή και αδικημένο. Αν ήταν σήμερα, θα έπαιζε στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Παίζαμε ένα ματς με τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο. Ο Πρόκοπ μας είπε τρεις ζώνες άμυνας και ο Θεός βοηθός. Ο Χατζηπαναγής είχε ένα πρόβλημα και ήταν στον πάγκο. Μέχρι το 75’ κρατούσαμε το 0-0. Μόλις μπήκε αυτός, έκανε τρεις επελάσεις και φάγαμε τρία γκολ.
Έχεις ποτέ αποβληθεί;
Μόνο σε ένα ματς με την ΑΕΚ το 1987 στα Γιάννινα. Αποβλήθηκα με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Έπαιζα μεν σκληρά, αλλά όχι αντιαθλητικά.
Τι βλέπεις, μπορεί να μείνει ο ΠΑΣ στη Σούπερ Λιγκ;
Η περσινή παραμονή στη Σούπερ Λιγκ αποκοίμισε τους παράγοντες και δεν ενίσχυσαν όπως θα έπρεπε την ομάδα. Οι παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι, δεν είναι του επιπέδου που θα έπρεπε να είναι. Όμως και έτσι μπορεί να παλέψει για την παραμονή, υπάρχουν παιχνίδια για να πάρει βαθμούς και ούτε ο ΠΑΣ είναι τόσο κακός όσο τον δείχνει ο βαθμολογικός πίνακας. Μπορούσε να πάρει και άλλους βαθμούς. Νομίζω ότι του λείπουν δύο καλά δημιουργικά χαφ και άλλοι δύο παίκτες μπροστά, για να μπαίνει πιο εύκολα το γκολ. Η νίκη επί του Αστέρα θα τον βοηθήσει σημαντικά για τη συνέχεια και με τις κατάλληλες προσθήκες μπορεί να παραμείνει στην κατηγορία.
Ποια ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα;
Θα το διεκδικήσουν και οι τέσσερις μεγάλες ομάδες, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και Ολυμπιακός. Ο ΠΑΟΚ φαίνεται πιο δεμένη ομάδα, έχει ένα προβάδισμα, αλλά θα εξαρτηθεί αν μπορέσει να πάρει τα ντέρμπι στην Τούμπα. Έξω τα πάει καλύτερα, γιατί παίζει σφιχτά και έχει γρήγορους παίκτες στην κόντρα. Τα εντός έδρας παιχνίδια είναι διαφορετικά. Αν πάρει τα ντέρμπι θα πάρει και το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έμεινε πίσω, είναι δύσκολο να προλάβει φέτος να διεκδικήσει τον τίτλο. Είναι μειονέκτημα οι αλλαγές προπονητών και παικτών.
Ποιους Έλληνες παίκτες ξεχωρίζεις;
Ο Κωνσταντέλιας του ΠΑΟΚ είναι ταλέντο, ο Φορτούνης είναι γνωστή αξία, ο Ιωαννίδης ξελάσπωσε τον Παναθηναϊκό και είναι παίκτης αδικημένος, μου αρέσει επίσης πολύ ο Βαγιανίδης, όπως και ο Πήλιος που πήρε η ΑΕΚ από τον ΠΑΣ. Γιατί να παίζει αριστερό μπακ στην ΑΕΚ ο Μουκουντί τώρα που λείπει ο Χατζησαφί και όχι ο Πήλιος;
Η προπονητική σου καριέρα με ποιες ομάδες ταυτίστηκε;
Με τον Εθνικό Φιλιππιάδας ανεβήκαμε για πρώτη φορά στη Γ’ Εθνική και είχαμε τρία χρόνια καλή ομάδα. Τότε έγινε γνωστή η Φιλιππιάδα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Πηγαίναμε να παίξουμε και έλεγαν «κατά που πέφτει η Φιλιππιάδα;». Παίξαμε με ιστορικές ομάδες, όπως Λάρισα, Δόξα Δράμας, Πιερικό, Καστοριά, Παναιτωλικό, Γιαννιτσά και άλλες. Και με τον ΠΑΣ Πρέβεζα είχαμε επίσης καλή ομάδα στη δεκαετία του ’90, με πρόεδρο τον Ηλία Κατσιμπόκη που έλυνε όλα τα προβλήματα.
Κλείνοντας, έχεις να προσθέσεις κάτι άλλο;
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον θάνατο του Γιώργου Κώνστα. Μεγαλώσαμε μαζί, πήγαμε στον ΠΑΣ, μέναμε στο ίδιο σπίτι, ήμασταν καλύτερα και από αδέλφια. Μας έφυγε νωρίς, θα τον έχω πάντα στην καρδιά μου.
Βαγγέλης Γυφτόπουλος
