Τις προάλλες, ο βρετανός τραγουδοποιός Εντ Σίραν, κέρδισε μια πολύ σημαντική νίκη. Στο ομοσπονδιακό δικαστήριο στο Μανχάταν εκδικάστηκε η υπόθεση λογοκλοπής για την οποία κατηγορήθηκε ο βρετανός σταρ. Συγκεκριμένα κατηγορήθηκε ότι στο τραγούδι του με τίτλο “Thinking out loud” “εν μέρει” έκλεψε την σύνθεση “Let’s Get it On” σύνθεση του μεγάλου σταρ της σόουλ μουσικής Μάρβιν Γκέι και του παραγωγού Εντ Τάουνσεντ. Το τραγούδι του Εντ Σίραν έγινε μεγάλη επιτυχία το 2014, ενώ το “Let’s Get it On” έγινε, επίσης, μεγάλη (τεράστια!) επιτυχία το 1973, με την μοναδική ερμηνεία του Μάρβιν Γκέι. Ενάγοντες ήταν οι κληρονόμοι του Εντ Τάουνσεντ.
Οι ένορκοι, αφού οι συνήγοροι της κάθε πλευράς παρουσίασαν τα επιχειρήματά τους, και αφού άκουσαν τον ίδιο τον κατηγορούμενο να παίζει με την κιθάρα του, μέσα στην αίθουσα όπου εκδικαζόταν η υπόθεση, το δικό του τραγούδι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Εντ Σίραν έγραψε “με ανεξάρτητο τρόπο” την επιτυχία του, και ότι δεν “έκλεψε” το τραγούδι του Μάρβιν Γκέι. Φυσικά, ο 32 ετών ποπ σταρ δέχτηκε την αθωωτική απόφαση με ανακούφιση, μάλιστα δήλωσε “ικανοποιημένος” που καταρρίφθηκαν οι εναντίον του “αβάσιμες κατηγορίες”.
Προσωπικά, δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι οι κατηγορίες ήταν τόσο αβάσιμες… Ακούστε το τραγούδι του Εντ Σίραν “Thinking out loud”:
…ακούστε και το “Let’s get it on”:
Η άποψή μου είναι ότι τα δυο τραγούδια μοιάζουν πολύ, πάρα πολύ. Όμως, το θέμα είναι ότι, αν πρέπει να τιμωρηθεί ο Εντ Σίραν, τότε τι θα πρέπει να γίνει με τους Λεντ Ζέπελιν; Το κλασικό τους “Whole Lotta Love” είναι ξεδιάντροπα κλεμμένο από παλιό τραγούδι του μαύρου μπλουζίστα Γουίλι Ντίξον, και δεν είναι το μόνο κλεμμένο από την δισκογραφία του βρετανικού συγκροτήματος. Ακόμα και οι Ντιπ Περπλ στο κλασικό τραγούδι τους “Black Night” από το άλμπουμ “In Rock” του 1970, έχουν κλέψει την βασική μελωδία του τραγουδιού των Μπλουζ Μαγκούζ “We ain’t got nothing yet”. Ακούστε και συγκρίνετε:
Ξέρετε, όμως, κάτι; Πάντα έτσι γινόταν. Όχι μονάχα στην ποπ και την ροκ μουσική, αλλά ανέκαθεν. Ακόμα και τα παραδοσιακά τραγούδια όλων των λαών και πολιτισμών προέκυψαν σε μια παγιωμένη μορφή, αφού για αιώνες ο κάθε ανώνυμος δημιουργός έπαιρνε κάτι που έβρισκε, και το μετέτρεπε δίνοντας την δική του “νότα”. Απλά, κάποια στιγμή βρέθηκαν διανοούμενοι μουσικολόγοι οι οποίοι χάρη στην τεχνολογία της ηχογράφησης, κατέγραψαν παραδοσιακά τραγούδια του λαϊκού πολιτισμού. Έτσι, για παράδειγμα, εκτιμώ πως ο μεγάλος Σίμων Καρράς, με τις έρευνές του, και καταγράφοντας επί τόπου σε κάθε χωριό της Ελλάδας, διέσωσε πολλά τραγούδια, αλλά συνετέλεσε, άθελά του ίσως, στο να παγιωθούν σε μια “κανονική” στάνταρ μορφή, την οποία έκτοτε οι καθαρολόγοι, νιώθουν την ανάγκη να την “προφυλάξουν” από “βέβηλες” διασκευές. Αμ, δεν είναι έτσι. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, όταν μαθαίνεις ότι οι Ζέπελιν και οι Ρόλινγκ Στόουνς από νωρίς ταξιδεύαν σε τζετ αεροπλάνα, ενώ, παραδείγματος χάριν, ο θρύλος των μπλουζ του Σικάγο, Μπάντι Γκάι, όλη του τη ζωή οδηγούσε φορτηγό κάνοντας μεταφορές στην πρωτεύουσα της Πολιτείας του Ιλινόις, για να βγάζει προς το ζην, ε, σου βγαίνει το μάτι!
Βρασίδας Χατζησαϊας