Δώδεκα αποφθέγματα του Ιερού Αυγουστίνου

Ιερός Αυγουστίνος (354-430). Από τους μεγαλύτερους χριστιανούς στοχαστές και ένας από τους πολυγραφότερους συγγραφείς της λατινικής πατρολογίας. Γεννήθηκε στην Ταγάστη Νουμιδίας της Αφρικής (γιος της Αγίας Μόνικας).
Aρχικά εντάχθηκε στο ρεύμα του Μανιχαΐσμού για 7 χρόνια. Αργότερα, στη Ρώμη επηρεάστηκε από τη διδασκαλία του Αγίου Αμβροσίου και, σε συνδυασμό με την ενασχόλησή του με τον Πλάτωνα, προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό.
Το 395 εκλέγεται επίσκοπος Βασιλικού Ιππώνος (Hippo Regio), της Νουμιδίας. Τα συγγράμματα είναι πολυάριθμα, με κυριότερα το “Η Πολιτεία του Θεού” (Civitate Dei), το “Περί Τριάδας” (De Trinitate), και τις “Εξομολογήσεις”.
Για την Καθολική Εκκλησία θεωρείται άγιος και προστάτης του Τάγματος των Αυγουστίνων. Παρά την επίσημη αναγνώρισή του και από την Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Ορθόδοξοι αποφεύγουν να τον αποκαλέσουν «Άγιο», καθώς υπήρξε υπέρμαχος του Παπικού πρωτείου και του filioque (εξ ου και ο κάπως μεσοβέζικος όρος “Ιερός”).

Να προσεύχεσαι σαν όλα να εξαρτώνται από τον Θεό. Να δουλεύεις σαν όλα να εξαρτώνται από εσένα.

Η φιλανθρωπία δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο για τη δικαιοσύνη που δεν απονεμήθηκε.

Η Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής.

Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;

Υπάρχει και κάτι χειρότερο από την αμαρτία. Είναι η αλαζονεία της αρετής.

Το να απέχει κανείς από την αμαρτία όταν πια δεν μπορεί να αμαρτήσει, δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει την αμαρτία, αλλά ότι η αμαρτία εγκατέλειψε αυτόν.

Φρόντιζε το σώμα σου σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα και φρόντιζε την ψυχή σου σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο.

Αυτός που είναι καλός είναι ελεύθερος, ακόμα κι αν είναι σκλάβος. Εκείνος που είναι κακός είναι σκλάβος, ακόμα κι αν είναι βασιλιάς.

Κανένα εγκώμιο δεν οφείλουμε σ’ αυτούς που κάνουν μόνο το καθήκον τους και τίποτε παραπάνω.

Ευτυχία είναι να εξακολουθείς να ποθείς αυτό που ήδη έχεις.

Τα λόγια που είναι γραμμένα εδώ είναι αφηρημένες ιδέες. Πρέπει να αποκτήσεις και τις εμπειρίες.

Το μίσος είναι σαν να πίνεις εσύ δηλητήριο και να περιμένεις να πεθάνει ο άλλος.