Ο Διογένης (412 π.Χ. – 323 π.Χ.), γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός ή Διογένης ο Σινωπεύς ήταν Έλληνας φιλόσοφος, και ένας από τους θεμελιωτές του κυνισμού. Φέρεται να γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το 323 π.Χ. στην Κόρινθο.
Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος της κυνικής φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.
Η στάση απέναντι στην εξουσία πρέπει να είναι ίδια με τη στάση απέναντι στη φωτιά: να μη στέκεσαι ούτε πολύ κοντά, για να μην καείς, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσεις.
Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να εξαφανίσουμε την πείνα τρίβοντας την κοιλιά μας, όπως γίνεται με τον αυνανισμό.
(ο Διογένης συνήθιζε να αυνανίζεται δημοσίως)
Όταν είναι κανείς νέος, είναι πολύ νωρίς. Όταν είναι γέρος, είναι πολύ αργά.
Η φιλοσοφία μου χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας.
Βλέπω πολλούς να ανταγωνίζονται και να τρέχουν απ’ εδώ και από κει, δεν βλέπω όμως κανέναν να αγωνίζεται για την απόκτηση της αρετής.
Ο αθλητισμός ωφελεί μέχρι να κοκκινίσουν τα μάγουλά σου. Από κει και πέρα είναι βλαβερός και καταστρέφει το μυαλό.
Οι Σινωπείς με καταδίκασαν να φύγω κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν.
Το να προσπαθείς να γιατρεύεις έναν νεκρό και το να προσπαθείς να νουθετήσεις έναν γέροντα είναι το ίδιο και το αυτό.
Πρέπει από τα βιβλία να χρησιμοποιούμε [τα καλά] όπως το μεδούλι από τα κόκαλα, και τα υπόλοιπα να τα πετάμε στα σκυλιά.
Οι ρήτορες έχουν σπουδάσει να μιλούν για τα δίκαια, αλλά να τα πράττουν, καθόλου.
Οι άλλοι σκύλοι δαγκώνουν τους εχθρούς, αλλά εγώ τους φίλους για να τους σώσω.
Ο Διογένης όταν τον κορόιδεψε ένας φαλακρός, είπε: «εσένα δεν σε βρίζω, αλλά επαινώ τις τρίχες σου που έφυγαν από ένα κακό κρανίο».
Το φτωχικό δείπνο δεν κάνει τους ανθρώπους να παραφέρονται.
Η παιδεία για τους νέους είναι σωφροσύνη, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στολίδι.
Εξασκούμαι στην αποτυχία
(εξηγώντας γιατί ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα)
