Όλοι και όλες λίγο πολύ γνωρίζουμε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι να πετάς τη σκούφια σου από τη χαρά σου. Κάθε άλλο. Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου από την ανεγκέφαλη, νταηλίδικη και ωμή επίδειξη του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς, προκειμένου να δείξει “ποιος είναι το αφεντικό”. Δεν συμπεριλαμβάνουμε σε καμία περίπτωση το σύνολο του ισραηλίτικου λαού. Δεν θα γίνουμε αντισημίτες πίσω πίσω. Το πρόβλημα το εντοπίζουμε στο γεγονός ότι στο Ισραήλ επικρατεί ο εκεί φονταμενταλισμός. Δεν είναι “προνόμιο” του Ισλαμ, απαντά και στον εβραϊσμό, καθώς, επίσης, και στον χριστιανισμό – βλέπε τους φανατικούς χριστιανούς στις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ.
Δυστυχώς, αυτό που λέμε Υπερορθόδοξοι Ραβίνοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, καθορίζουν την ατζέντα, εκφραστής της οποίας είναι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Με το πρόσφατο χτύπημα στην Βηρυτό και την δολοφονία του επικεφαλής της Σιίτικης Χεζμπολάχ, γίνεται φανερό ότι οι λεονταρισμοί του Πρωθυπουργού του Ισραήλ πρόσφατα από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, καταλαβαίνουμε ότι οι άνθρωποι είναι τρελοί. Είτε δεν καταλαβαίνουν ότι με τις τελευταίες πολεμικές ενέργειες κατευθυνόμαστε σε ευρεία σύρραξη είτε αυτό ακριβώς επιδιώκουν.
Στη δεκαετία του 1990, στο ξεκίνημά της, όταν υπογράφτηκε η Συμφωνία του Όσλο μεταξύ των Γιάσερ Αραφάτ και Γιτζάκ Ράμπιν, προς στιγμήν πιστέψαμε ότι το ζήτημα της Παλαιστίνης, επιτέλους, έβρισκε λύση. Η δολοφονία του Ράμπιν από υπερορθόδοξους Ισραηλινούς εξτρεμιστές τα τίναξε όλα στον αέρα. Έκτοτε τα πράγματα βαίνουν όπως τα ξέρουμε. Όπως έλεγε και ο Τέο σε κουβέντα που είχαμε σήμερα “είμαστε με τον αδύνατο. μπορεί αν υπάρξει παλαιστινιακό κράτος, ίσως να κυριαρχήσει κι εκεί ο φονταμενταλισμός. τότε θα σταθούμε εναντίον τους”. Με υποθέσεις, άλλωστε, δεν γίνεται δουλειά.
Σε ότι αφορά στις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στον Λίβανο, αλήθεια πιστεύει κανείς ότι συνδέονται με την κόντρα του με την Χαμάς; Οι ΗΠΑ δεν φαίνονται να θέλουν να εμπλακούν σε πόλεμο. Από την άλλη, δεν τις βλέπω να προσπαθούν σοβαρά να τον αποτρέψουν. Στο Ιράν ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενέι φυγαδεύτηκε σε ασφαλέστερο μέρος από όπου καλείται να αποφασίσει τι θα κάνει η χώρα του. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο ζόρικα είναι τα πράγματα.
Προφανώς και δεν υποστηρίζουμε τους μουλάδες, όπως δεν υποστηρίζουμε τους Ταλιμπάν ή το Ισλαμικό Χαλιφάτο. Αλίμονο! Αλλά, με το να προκληθούν σε γενικευμένο πόλεμο, ειλικρινά, δεν βλέπω τι καλό μπορεί να βγει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε κάθε πλευρά θα την πληρώσει ο απλός κοσμάκης, όπως συμβαίνει στη Γάζα τόσους μήνες. Είναι κρίμα.
ο Τοποτηρητής
