Tο εορταστικό τριήμερο – κορύφωση της καρναβαλικής περιόδου έκλεισε με πρόσημο υπέρ το δέον θετικό για το πώς κινήθηκε το πράγμα και σε σχέση με το πόσος κόσμος επισκέφτηκε την πόλη μας. Κάποιοι λένε ότι για το τριήμερο ειδικά του Κομιτάτου και της παρέλασης, φυσικά, των Γυναικών, κατέφτασαν στην πόλη μας τρισήμισυ περίπου χιλιάδες επισκέπτες. Καθόλου άσχημα, δεδομένου του πόσο κοστίζουν τα καύσιμα και ότι το δελτίο καιρού προμήνυε κακοκαιρία.
Ήταν ωραία που γέμισε η πόλη κόσμο, έστω και αν, για να πω την αμαρτία μου, αυτή η απότομη εναλλαγή από το ναδίρ του να βγαίνεις και να μην βλέπεις ψυχή, στο ζενίθ του να μην χώρας να περάσεις, με έκανε να νιώσω κάπως αμήχανα σε περιπτώσεις. Είναι αυτή η απότομη εναλλαγή του ανθρωποτοπίου, ότι, δηλαδή, για μεγάλο διάστημα βγαίνεις και δεν υπάρχει ψυχή, και ξαφνικά είναι όλοι οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο, με δυνατές μουσικές – καλόγουστες κακόγουστες, ας μην το συζητήσουμε τώρα.
Τέλος πάντων, αυτές οι μέρες ήταν όντως εορταστικές· και τις χρειαζόμαστε τις γιορτές. Έχουμε ανάγκη από μικρές ανάπαυλες γιορτών, έστω και αν ξέρουμε ότι μετά μας περιμένει η καθημερινότητα. Είναι απαραίτητο να γεμίσουν οι μπαταρίες, να ξεσκάσουμε, βρε αδερφέ, να δούμε αγαπημένα πρόσωπα, να πιούμε μία μπυρίτσα, ένα τσίπουρο, ένα κρασί ή ένα ποτάκι παραπάνω, να τσιμπήσουμε και τους σχετικούς μεζέδες – έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα σαρακοστιανά πιάτα, ειδικά στην ταραμοσαλάτα. αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Έχω, όμως, μια απορία (μετά από διατύπωση του φίλου Α.): Γιατί ο κόσμος που μένει στην Πρέβεζα να βγαίνει μονάχα όταν έρχονται επισκέπτες είτε Πρεβεζάνοι που ζουν αλλού είτε άνθρωποι που επισκέπτονται την πόλη μας δίχως να υπάρχει κάποια συγγένεια; Γιατί ο κόσμος που μένει στην Πρέβεζα να μη βγαίνει και τις άλλες μέρες; Προφανώς δεν θα κάνουμε κουμάντο στο πορτοφόλι κανενός, τα πράγματα είναι δύσκολα, η καθημερινότητα σε παρασύρει και σε αποτρέπει από το να βγαίνεις. Σκέφτεσαι, πού να τρέχεις τώρα και πού να πας, υπάρχουν οι πλατφόρμες όπου μπορείς να “καείς” βλέποντας ατελείωτες σειρές. Ξέρω ότι υπάρχει κόσμος στην πόλη μας που είναι σχετικά νέος – άλλωστε το ποιος είναι νέος σήμερα, είναι πολύ διαφορετικό από το ποιος ήταν νέος πριν από 10 ή 20 χρόνια – γιατί να μη βγαίνει κόσμος και τις άλλες περιόδους. Δεν λέμε να γίνεται χαμός απλά να κινείται το πράγμα, να ξεφεύγουμε από τη μονοτονία της, πολλές φορές, οδυνηρής πραγματικότητας.
Όμως, ας μην είμαστε αχάριστοι· είναι ωραίο που έστω για τρεις μέρες η πόλη μας έμοιαζε με ένα απέραντο γλέντι και νομίζω ότι έκανε καλό σε όλους μας. Στις επιχειρήσεις εστίασης και στα ξενοδοχεία, και όχι μόνο, αλλά και σε μας τους ίδιους.
Και του χρόνου, λοιπόν, και μέχρι την επόμενη γιορτή!
Ερμόλαος