“Η άγια μέθη”
Ένας διαβάζει περσινές εφημερίδες
κι άλλος ακούει σ’ ένα μέντιουμ το μέλλον του
άλλος πουλάει μισοτιμής παλιές ελπίδες
κι άλλος τον ρόλο του ετοιμάζει στον Οθέλο του.
Στην άγια μέθη μου τα μάτια σας τρομάζουν
που μόνο εγώ το παρελθόν οραματίζομαι
τρεις ασκητές στους αθανάτους μ’ ανεβάζουν
μα στα σκαλιά των ουρανών γκρεμοτσακίζομαι.
Όλα συμβαίνουν στο μυαλό μας
γι’ αυτό και τ’ αδιέξοδό μας
είν’ η ανίατη αρρώστια ν’ αγαπάς.
Που δίνεις δίχως να χορταίνεις
και ούτε ευχαριστώ να παίρνεις
και που ερείπιο στο τέλος καταντάς.
Σε θέλω μ’ όλο μου το αίμα,
που ζουν τα πάθη τα κρυμμένα
και δεν τα λες γιατί κι η γλώσσα θα καεί.
Κι όσα ντρεπόμαστε να πούμε
μεσ’ στη σιωπή θα νοσταλγούμε
και λες πως ζούμε μια κρυφή διπλή ζωή.
Όλα μιλούν στο πρόσωπό μας
γι’ αυτό φοβάται ο εαυτός μας
να ομολογήσει την αγάπη φανερά.
Γι’ αυτό κι η αγάπη αρρωσταίνει
κι είν’ η καρδιά μας διψασμένη
που δε μοιράζεται με κάποιον τη χαρά.
Θέλω να φύγω σ’ επαρχία
να ξεχαστώ μες τη σιωπή
να βρω δυο φίλους μες τους ξένους
τους πιο μονάχους και πιο ξένους
που έχουν για πατρίδα τη σιωπή.
Τα ρούχα μου θα μοιραστούνε
το μέλλον θα μ’ εκδικηθεί
και όλα ενάντια θα ‘ρθουνε
μαζί μου για να συγκρουστούνε
σε μια επικίνδυνη στροφή.
Μάνος Ελευθερίου
1938 – 2018
