“Ο νόμος της αδράνειας”
Ἀστέριωτος παλμὸς τὸ παρελθόν του,
ἐνδόμυχος, κρυφός, καὶ τὸ ταξίδι,
φευγιὸ ποὺ τὸν δονεῖ, μὰ τὸν προδίδει,
σὰν φτάνει στ’ ἀνοιχτὰ νερὰ τοῦ πόντου
γυμνὸς πάνω σὲ βάρκα ποὺ μπατάρει,
μὲ σῶμα ἀπὸ γυαλί, κενὸ δοχεῖο,
«Στὸν ἥλιο αὐτό», νὰ λέει, «παραλύω,
στὴν πίσσα τῆς ἀσφάλτου, στὸ χορτάρι»·
κι ὁ δρόμος τῆς ἀδράνειας δεσμώτη,
μὲ τ’ ἄφαντα κορδόνια του, τὸν ἔχει,
νὰ μοιάζει πὼς ξεκίνησε καὶ τρέχει –
μὰ πάντα ἐδῶ, στὴ στάση του τὴν πρώτη,
θὰ λιάζεται στὶς μέρες τῆς λαθραίας
τῆς ὕπαρξής του, ἀκίνητος δρομέας.
Γιάννης Δούκας
(1981- )
από τη συλλογή Το σύνδρομο Σταντάλ, εκδ. Πόλις, 2013
